خداوند به داوود وحی کرد :

یا داوود ، من پنج چیز را در پنج چیز نهادم و مردم آن ها را در جایی دیگر می جویند و هرگز نمی یابند:

دانش را در گرسنگی و کوشش گذاشته ام و آنان در سیری و تنبلی می جویند و نمی یابند.

عزت را در فرمانبرداری خودم گذاشته ام و آنان در بارگاه شاهان می جویند و نمی یابند.

بی نیازی را در قناعت گذاشته ام و آنان در ثروت می جویند و نمی یابند.

رضای خودم را در نفس ستیزی گذاشته ام و آنان در پیروی از نفس می جویند و نمی یابند.

آسایش را در بهشت گذاشته ام و آنان در دنیا می جویند و نمی یابند.